ALLAH İNSANLARI NİÇİN CEZALANDIRIYOR?

Aslında bu sorunun bir Müslüman tarafından bu üslupla sorulması edebe aykırıdır. Ancak soruyu bu şekliyle bir ateist sormuşsa ve bunun cevabı öğrenilmek isteniyorsa durum değişir. Çünkü bir Müslüman bilir ve inanır ki, Allah bütün eksikliklerden münezzehtir, müberradır. Zaten kıldığımız namazlarımızda ve tesbihlerimizde bunu doğrulamak için sık sık “sübhanallah” demiyor muyuz? O halde ego da ancak bizim gibi aciz ve kusurlu kimseler için söz konusudur. Yoksa Cenab-ı Hak bütün güzel isim ve sıfatların sahibidir. Onun hakkında bu tür ifadeler kullanmak doğru değildir.

Şimdi sorudaki ifadeyi düşünelim. Bir kere cezalandırmak her zaman egodan kaynaklanan bir durum değildir. Pekâlâ, insanlar arasında da, sırf rahmet ve merhametinden dolayı ceza verenler bulunabilir. Mesela bir hocanın öğrencisini cezalandırması veya bir annenin çocuğuna ceza vermesi, onlara olan merhametinden kaynaklanabilir. İkinci bir durum da, cezalandırmanın adaletin bir gereği olmasıdır. Hâkimin suçlulara ceza vermesi gibi. Hiç kimse insanların hakkını yiyen, başkalarına karşı zulmeden, toplumda fitne ve fesat unsuru haline gelen kimselerin hapse girmesinden rahatsız olmaz. Ve onların hapse girmesi de birilerinin egosunu tatmin için yaptığı bir davranış değildir. Demek ki, cezalandırmada, her zaman egoyu tatmin diye bir durum söz konusu değildir.

İşte Allah’ın cehennemi yaratması ve kullarını bu dünyada veya ahirette cezalandırması da, ya O’nun rahmetinden veya adaletinden kaynaklanır. Adaletinden olması, iyilerle kötüleri aynı muameleye tabi tutmamak içindir. Çünkü birileri hayatını Ona kulluk yolunda ibadet ü taatle geçirmiş, her türlü fuhşiyattan ve günahlardan uzak durmuşsa, elbette bu kimsenin ahiretteki konumu, küfrün karanlıklarında yüzen ve kötülüğe kilitlenmiş kâfir ve münafıklardan farklı olacaktır. Ve bu durum aynı zamanda Allah’ın müminlere olan rahmetinin bir sonucudur.

Bazen de, Cenabı Hakk’ın dünyada iken mümin kullarına verdiği bazı cezalar vardır ki, bunlara şefkat tokatları diyebiliriz. Ve bunları bir çobanın, başkasının tarlasına girmek üzere olan koyunlarına attığı taşa benzetebiliriz. Yani bu küçük uyarılarla Allah, doğru yoldan sapmış kullarının, tekrar istikamet kazanmasını istemektedir. Veya onların irtikâp ettikleri bazı günahları ahirete bırakmamak için burada, başlarına gelen bela ve musibetleri o günahların affına vesile kılıyor.