İŞSİZİM, BU BENİM KADERİM Mİ?

Üç aydır işsizim ve geçim darlığı yaşıyorum. Bir çıkış kapısı arıyorum ancak bir türlü hayatım istediğim gibi olmuyor? Bu benim kaderim midir, ne tavsiye edersiniz?

Dünyada her şey bir kader ve ilahi programdan ibarettir. Bu programın dışında kalan hiç bir şey yoktur. Sizin yaşadığınız süreç de bir imtihandır, hayat imtihanınızın bir parçasıdır. Allah daha ağırını göstermesin ve bu imtihanı kolayca aşmayı nasip etsin, aşmak için uğraştığımız süreci de günahlarımızın keffareti, derecemizin artması için vesile kılsın.

Sebepler planında, iradenizin dâhilinde yapabileceğiniz şeyleri siz yaparsınız/yapmaya devam edersiniz, neticeyi Allah’tan beklemeye koyulursunuz. Herkesin rızkı Allah’a ait olduğuna ve Allah da kimseyi rızıksız bırakmadığına göre aç kalmazsınız. Ama her zaman geniş imkânlara da sahip olamayabilirsiniz. Bu Allah’ın bir imtihanıdır. Allah (c.c) dilediğine rızkı kısar, dilediğine de açar (Ra’d Suresi, 13/26). Ama her ikisinde de imtihan vardır. Birinden sabır bekler Allah, diğerinden şükür. Genellikle kazananlar, fakirlerdir. Çünkü sabretmesini bilirler. Zenginler ise genellikle şükretmezler ve kaybederler. Allah (c.c) şükreden kullarım ne de az buyurur (Sebe Suresi, 34/13) Dolayısıyla halinize şükretmeye, sebeplere riayet ederek rızık kapısı aramaya ve Allah’tan yardım dilemeye devam edin.. Mâide sûresi 25 ve 26. ayetlerini her gün sürekli olarak okumaya çalışın ve şu duayı da dilinizden eksik etmemeye çalışın.

Bir gün Peygamber Efendimiz sallallahu aleyhi vesellem, mescide girdiğinde Ebu Ümame isminde Ensar’dan bir sahabinin mahzun bir şekilde oturduğunu gördü ve sordu: “Namaz vakti değil, neden bu saatte buradasın” Ebu Ümame, “Ya Resulallah, içimde bir sıkıntı var ve borçluyum” dedi. Bunun üzerine Allah Resulü “Sana, üzüntünü giderecek, borcunu ödemene vesile olacak bir dua öğreteyim mi?” buyurdu. Evet diyen Ebu Ümame’ye sabah akşam okuması için şu duayı talim etti:

Allahım, üzüntüden kederden, acizlikten tembellikten, korkaklıktan cimrilikten, borç altında kalıp ezilmekten ve insanların beni ezmesinden sana sığınırım. (Ebu Davud, İstiaze)